38 Sakrament Pokuty, Pokarm Anielski

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

             

 

 

 

 

 

Sakrament Pokuty i Pojednania

 

"Chrześcijanin, który po grzechu pod wpływem Ducha Świętego przystępuje do sakramentu pokuty, powinien przede wszy­stkim całym sercem nawrócić się do Boga. To wewnętrzne nawrócenie serca, zawiera­jące żal za grzechy i postanowienie nowego życia, wyraża się przez wyznanie grzechów wobec Kościoła, przez należyte zadośćuczy­nienie i poprawę życia. Bóg zaś udziela od­puszczenia grzechów za pośrednictwem Kościoła, który działa przez posługę kapła­nów... Aby ten zbawienny sakrament mógł rzeczywiście oddziaływać na chrześcijan, konieczne jest, aby wywierał wpływ na całe ich życie i pobudzał do gorliwszej służby Bogu i braciom".

 

 

„jeżeli byśmy się spowiadali z grzechów naszych, wierny i  sprawiedliwy Bóg aby nam odpuścił grzechy nasze i oczyścił nas od wszystkiej nieprawości”. I Jan, 1, 9.

 

Pan Jezus chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni, nawet najwięksi grzesznicy. Ażeby mogli się uratować od zguby wiecznej, ustanowił święty Sakrament Pokuty. Dla człowieka, który po Chrzcie św. Ciężko zgrzeszył, ten Sakrament jest deską ratunku. Zewnętrznym widzialnym znakiem niewidzialnej łaski Bożej, otrzymanej w Sakramencie Pokuty, są słowa rozgrzeszenia, które kapłan nad spowiadającym się wymawia „ Ja ciebie rozgrzeszam z grzechów twoich”. Oprócz tego jest zewnętrznym znakiem wszystko to, czem grzesznik swój żal na zewnątrz okazuje.  

 

 

 

Uwagi ogólne

Aby godnie i owocnie przeżyć ten Sakra­ment należy spełnić 5 warunków:

1. Rachunek sumienia

2. Żal za grzechy

3. Mocne postanowienie poprawy

4. Szczera spowiedź

5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

Najważniejsze są warunki 2 i 3.

Do godnego przyjęcia tego sakra­mentu wystarcza żal niedoskonały, czyli uświadomienie sobie brzydoty grzechu i jego bezsensu, oraz lęk przed spra­wiedliwą karą Bożą, za swoje grzechy, w życiu doczesnym lub przyszłym (czy­ściec, piekło). Żal doskonały rodzi się z miłości do Boga. To zdanie sobie sprawy Z tego, że grzech jest zlekceważeniem i obrazą Boga - Miłości nieskończonej i najlepszego Ojca.

              Grzech jest to świadome i dobro­wolne przekroczenie przykazania Bo­żego. Jeżeli brak choć jednego z tych dwóch elementów (świadomości albo zgody woli), wówczas nie ma grzechu, lecz tylko niedoskonałość. Nie są więc grzechem: zapomnienia, uczucia (ner­wy), sytuacje usprawiedliwione, itp.

              Grzech ciężki ma miejsce tylko wtedy, gdy występują jednocześnie:

              pełna świadomość i pełna dobrowol­ność oraz wykroczenie należy do dzie­dziny bardzo poważnej.

Przedmiotem ścisłym spowiedzi świętej są tylko grzechy ciężkie (jedynie one pozbawiają człowieka łaski uświę­cającej, a więc i możności przystępo­wania do Komunii św.). Grzechy lekkie ewentualnie także niedoskonałości) są tylko niekoniecznym, choć bardzo wskazanym, uzupełnieniem spowiedzi św.

Grzechy lekkie (a w chwili śmierci, również grzechy ciężkie) gładzi sam akt żalu doskonałego (indywidualny). Grze­chy ciężkie w normalnych warunkach mogą być odpuszczone tylko w spo­wiedzi sakramentalnej.

Przybliżoną ilość i ważne okoliczno­ści podajemy obowiązkowo przy wy­mienianiu grzechów ciężkich. W przy­padku grzechów lekkich jest to zbędne (chyba, że ilość lub okoliczności są nad­zwyczajne) - można posługiwać się co najwyżej określeniami ogólnymi, np. często, nieraz, kilka razy.

Jeśli penitent nie posiada grzechów ciężkich spowiedź jest niekonieczna. Jest ona jednak możliwa, a nawet wska­zana w przeciągu dłuższego okresu (spowiedź "z pobożności"). Do tego, by kapłan mógł udzielić łaski rozgrzesze­nia konieczny jest choćby jeden grzech lekki, albo wspomnienie (dla pokory) jakiegoś rodzaju grzechów dawniej­szych, już kiedyś wyspowiadanych. Same niedoskonałości lub grzechy lek­kie wątpliwe nie wystarczą - w takim wypadku kapłan poprzestaje na udzie­leniu penitentowi błogosławieństwa.

Spowiedź generalna (powtórkowa ewentualnie także uzupełniająca) jest wskazana w ważnych momentach życia, np. przed zawarciem sakramentu mał­żeństwa, albo gdy penitent przeżywa jakieś większe trudności wewnętrzne. Jest konieczna w przypadku jakichś dawniejszych, istotnych defektów przy spowiedzi, np. tajenia grzechów cię­żkich (ważnych okoliczności lub ilości). Grzechy zapomniane (lekkie i cięż­kie) nie czynią danej spowiedzi nie­ ważną. Grzechów lekkich zapomnia­nych przy poprzedniej Spowiedzi, na  następnej nie uzupełniamy. Grzechy ciężkie zapomniane należy jednak wyznać przy następnej spowiedzi (dla uzupełnienia pokuty). Grzechy ciężkie celowo zatajone czynią spowiedź nie­ ważną i świętokradzką. Na następnej spowiedzi trzeba wyspowiadać się na nowo z wszystkich grzechów popełnionych od ostatniego dobrze przyjętego sakramentu pokuty i pojednania.

Grzechy lekkie zatajone nie powodują wprawdzie nieważności sakramentu, lecz wypada je uzupełnić na następnej spowiedzi.

 

Rachunek sumienia dla dzieci

 

Dla tych, którzy wielkim grzechem obrazili Boga, i dla tych, którzy pragną, aby Bóg im odpuścił nawet małe grzechy, zostawił Pan Jezus w Kościele znak przebaczenia, znak przeproszenia Boga.

Wyznaj Bogu wszystko, co chcesz, aby ci przebaczył. Dziś powiedz mamusi: Przepraszam ciebie, mamusiu. Kocham cię naprawdę i zawsze chcę być dla ciebie dobry. Tatusiu kochany, jeśli ty przebaczysz mi wszystko, to przebaczy mi i Ojciec, który jest w niebie. Przeproś swoją panią, pana w szkole i wszystkich ludzi, którzy pomagają ci być dobrym, a potem przypomnij sobie wszystkie grzechy. Zauważ też i policz, ile razy powtórzył się grzech i kiedy była ostatnia spowiedź?

l. grzechy popełnione w domu (rodzice, brat, siostra, babcia - twój pacierz - za­dania szkolne, nauka religii - telewizor),

2. grzechy w szkole (w drodze do szkoły i ze szkoły - na lekcjach - na przerwie),

              3. grzechy w kościele (niedzielna Msza święta - spóźnienie - zachowanie w ko­ściele),

4. grzechy między dziećmi (kłótnia - wy­zwiska - bójki - złe rozmowy - branie cudzych rzeczy - namawianie do grzechu - wyśmiewanie się z dzieci - chwalenie, żeby innym było żal).

 

Czy pamiętasz, że Bóg jest twoim Ojcem?     

Czy pamiętasz, że na chrzcie stałeś się dziec­kiem Boga?

Czy dziękujesz Bogu za wszystko dobro?

Czy modlisz się rano i wieczorem? Jak się modlisz?

Czy kościoły, krzyże przypominają ci obec­ność Boga wśród nas?

Czy masz swój krzyżyk i obrazek święty?

Czy nosisz medalik, który ci przypomina, że Boga masz w sercu?

Czy z szacunkiem i wiarą wypowiadasz imię Boga i Jego świętych?

Czy nie wstydzisz się pozdrawiać wyznawców Chrystusa słowami: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus?

Czy wierzysz, że we Mszy świętej przychodzi do zgromadzonych Pan Jezus żywy pod posta­cią chleba i wina?

Czy pamiętasz, że pragnie, aby wszyscy, którzy Go kochają, przyjęli Go w Komunii świętej?

Jak często przyjmujesz Komunię świętą? Jak modlisz się w czasie Mszy świętej?

Czy odpowiadasz w czasie Mszy świętej na wezwania kapłana?

Czy śpiewasz ze wszystkimi w Kościele?

Czy pomagasz innym w modlitwie, ciszą i sku­pieniem?

Czy szanujesz miejsca święte, groby zmar­łych?

Czy wierzysz, że umarli zmartwychwstaną?

Czy inni, patrząc na ciebie, poznają, że jesteś dzieckiem Boga?

Czy twój zeszyt do religii jest znakiem twojej wiary?

Czy cieszysz się i chlubisz z tego, że należysz do Kościoła?

Czy pomagasz innym korzystać z lekcji religii?

Czy rozmawiasz z innymi o Panu Bogu? Czy rodzicom swoim umiesz za wszystko podziękować?

Czy mówisz im, że ich kochasz?

Czy starasz się zrobić im miłą niespodziankę?

Czy szanujesz pracę mamy i taty?

Czy modlisz się za rodziców i rodziców chrze­stnych ?

Czy pocieszasz ich, gdy są smutni?

Czy pomagasz im odpocząć?

Czy z wakacji piszesz do nich listy?

Czy zawsze dobrze o nich mówisz?

Czy pamiętasz o ich imieninach i radosnych świętach?

Czy umiesz być dobry dla rodziny?

Czy szanujesz swoich nauczycieli, wychowaw­ców, starszych?

Czy umiesz być im wdzięczny?

Czy gotów jesteś im pomagać?

Czy kochasz Ojczyznę jak matkę, która dała ci swoją ziemię, wykarmiła, nauczyła cię swo­jej mowy, dała ci bogatą historię i tylu wielkich braci?

Czy masz szacunek dla wszystkiego, co pol­skie?

Czy uczysz się pilnie, aby w przyszłości służyć dobrze Ojczyźnie?

Czy nie grymasisz w spożywaniu posiłków?

Czy ubierasz się roztropnie, zgodnie z życze­niem rodziców?

Czy dbasz o swoje zdrowie?

Czy ze względu na zdrowie uprawiasz sport?

Czy jesteś w tym roztropny i zdyscyplinowany?

Czy przestrzegasz znaków i przepisów drogo­wych ?

Czy stajesz w obronie słabszych?

Czy opiekujesz się zwierzętami, czy chronisz zieleń?

Czy zauważasz znaki ostrzegawcze, tablice z zakazami?

Czy przestrzegasz innych przed niebezpieczeń­stwem ?

Czy masz odwagę przeciwstawić się paleniu papierosów i piciu alkoholu?

Czy pamiętasz, że ciało człowieka jest świą­tynią Ducha Świętego?

Czy potrafisz bronić innych przed zgorsze­niem?

Czy dbasz o kształtowanie swojej wyobraźni?

Czy jesteś wdzięczny dobrym ludziom, że nie wszystkie filmy pozwalają ci oglądać?

Czy szanujesz własność swoją, cudzą i spo­łeczną ?

Czy zwróciłeś rzecz znalezioną?

Czy bronisz rzeczy wspólne przed zniszcze­niem?

Czy jesteś oszczędny?

Czy jesteś prawdomówny?

Czy szanujesz każde słowo, które wypowiesz?

Czy umiesz słuchać innych, czy umiesz mądrze i grzecznie pytać?

Czy dobrze informujesz pytających?

Czy masz odwagę przyznać się do popełnio­nego błędu?

Czy bronisz innych przed oszczerstwem, ob­mową?

Czy szanujesz książki?

Czy czytasz dobre książki?

 

Żal za grzechy

 

Gdy przypomniałeś sobie grzechy w domu czy w kościele, przed spowiedzią idź przed ołtarz, gdzie jest Bóg żywy, i wzbudź żal za grzechy i mocne postanowienie, że będziesz lepszym.

 

Panie Jezu, wiem, jak bardzo mnie kochasz. Na chrzcie dałeś mi świętość, jasność mojej duszy, białą szatę i zapaloną świecę. Prosiłeś mnie, abym strzegł świętości i w niej wzrastał. Wiem, że moje grzechy wziąłeś na siebie, za nie umarłeś na krzyżu, abym mógł z ufnością przystąpić do Boga i zawsze nazywać Go Ojcem.

Wierzę w to, że zawsze mi przebaczasz i prze­baczysz mi wszystko, co Ci wyznam. Przycho­dzę do Ciebie z pokorą celnika i mówię: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. Przychodzę ze wstydem marnotrawnego syna, z nadzieją. że Ty okryjesz mnie ojcowskim płaszczem, że założysz; mi ojcowski pierścień i ucztę mi przy­gotujesz. Ojcze mój, klękam przed Tobą i stopy Twoje całuję. Jezu mój, Boże ukrzy­żowany, rany Twoje całuję. Tym większy mam żal w sercu, że byłeś zawsze dla mnie dobry, a ja obraziłem Ciebie. Chcę spotkać się z To­bą, ale przez łzy, jak Piotr, jak Magdalena, którym wszystko przebaczyłeś. Postanawiam mocno, że będę lepszym. Boję się wyznać z Piotrem, że już nigdy nie zaprę się Ciebie, ale zrobię wszystko, abym mógł o każdej porze, każdego dnia powiedzieć: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Słaby jestem, Panie. Gdy jednak zamieszkasz w moim sercu, będę mógł wszystko, bo Ty mnie umocnisz. Matko Boża i moja Matko, podprowadź mnie do konfesjonału. Wiem, że teraz o każdą myśl moją będą walczyć szatan i aniołowie. Bądź mi Matką dobrej rady, Wspomożycielką goto­wą nieustannie pomagać.

Albo

 

Jezu drogi! Patrzę na Ciebie, jak cier­pisz na krzyżu.

Ty cierpisz w koronie cierniowej - a ja grzeszyłem( am) myślami. Jezu, prze­bacz mi!

Jezu, Ty masz oczy krwią zalane - a ja grzeszyłem(am) oczami. Jezu, prze­bacz mi!

Jezu, Ty masz usta spieczone od go­rączki - a ja kłamałem(am), przezywa­łem(am). Jezu, przebacz mi!

Jezu, Twoje ręce są przebite gwoź­dziami - a ja nie chciałem(am) praco­wać; biłem(am) innych. Jezu, przebacz mi!

Jezu, Twoje nogi są przybite do krzyża - a ja nie chciałem(am) chodzić do kościoła, do szkoły, po zakupy. Jezu, przebacz mi!

Jezu, Twoje serce zostało włócznią otwarte - a ja Cię tak mało kochałem (am). Jezu, przebacz mi!

Boże mój, żałuję, że zgrzeszy­łem(am). Żałuję, że Cię zasmuci­łem(am). Za wszystkie grzechy żałuję.

Zmiłuj się nade mną, Boże, obmyj mnie z mojej winy. O Boże, daj mi serce czyste, przywróć mi radość.

 

Postanowienie poprawy

Dobry Boże, z pomocą łaski Twojej chcę unikać grzechu. Najbardziej chcę unikać... (powiedz Bogu, co postanawiasz).

Chcę się dobrze modlić. O Boże, błogosław moje postano­wienia. Amen.

 

Teraz możesz spokojnie zająć kolejne miejsce przy konfesjonale. Pomóż innym, aby byli skupieni. Sam wezwij spokojnie pomocy świętych.

 

Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem; moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, wszystkich aniołów i świętych, i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.

Zadośćuczynienie

 

Wypełnij pokutę, którą kapłan ci zadał. Potem w domu, w szkole i wszędzie staraj się wypełnić swoje dobre postanowienia, by Bóg widział, że naprawdę chcesz się po­prawić.

Rachunek sumienia dla dzieci starszych

 

Wzór A

Przypomnij sobie, jak kochałeś Boga, bliźniego i samego siebie. Pomyśl przez chwilę, jakimi grzechami znieważyłeś Boga, skrzywdziłeś bliźnich i siebie samego. Potem zastanów się nad pytaniami Z rachunku sumienia. Przy ciężkich grzechach podaj ich okoliczności i przybliżoną liczbę lub czę­...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • achim.pev.pl