39-IVp, Klasa 4P

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

TEMAT: NOE – CZŁOWIEK SPRAWIEDLIWY

Cel dydaktyczny: na podstawie opisu potopu ukazanie troski Boga względem człowieka 

Cel wychowawczy: zaufanie Bogu na wzór Noego

1.

Modlitwa:

2.

Sprawdzenie:

-          Obecności

-          Zeszytów

-          Podręczników

-          Wiadomości z ostatniej katechezy

3.

Zainteresowanie tematem:

4.

Wymiar biblijny:

Przyczyny potopu

Rdz 6,5-8: Kiedy zaś Jahwe widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi i zasmucił się. Wreszcie Jahwe rzekł: Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi, ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki powietrzne, bo żałuję, że ich stworzyłem. Lecz Noe znalazł łaskę w oczach Jahwe.

Rdz 6,9-13: Oto dzieje Noego. Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych. W przyjaźni z Bogiem żył Noe. Był on ojcem trzech synów: Sema, Chama i Jafeta. Ziemia została skażona w oczach Boga. Gdy Bóg widział, że ziemia jest skażona, że wszyscy ludzie postępują na ziemi niegodziwie, rzekł do Noego: Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo przez nich ziemia jest pełna gwałtów, zatem zniszczę ich wraz z ziemią.

Polecenia zbudowania arki

Rdz 7,1-5: A potem Jahwe rzekł do Noego: Wejdź wraz z całą twą rodziną do arki, bo przekonałem się, że tylko ty jesteś prawy wobec mnie wśród tego pokolenia. Z wszelkich zwierząt czystych weź z sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych po jednej parze, samca i samicę: również i z ptactwa po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich potomstwo dla całej ziemi. Bo za siedem dni spuszczę na ziemię deszcz, który będzie padał czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aby wyniszczyć wszystko, cokolwiek istnieje na powierzchni ziemi, cokolwiek stworzyłem. I spełnił Noe wszystko tak, jak mu Jahwe polecił.

Rdz 6,14-22: Ty zaś zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego, uczyń w arce przegrody i powlecz ją smołą wewnątrz i zewnątrz. A oto jak masz ją wykonać: długość arki - trzysta łokci, pięćdziesiąt łokci jej szerokości i wysokość jej - trzydzieści łokci. Nakrycie arki, przepuszczające światło, sporządzisz na łokieć wysokie i zrobisz wejście do arki w jej bocznej ścianie. Sporządź piętro dolne, drugie i trzecie. Ja zaś sprowadzę na ziemię potop wody, żeby zniszczyć wszelką istotę pod niebem, w której jest tchnienie życia; wszystko, co istnieje na ziemi, wyginie, ale z tobą zawrę przymierze. Wejdź przeto do arki z synami twymi z żoną i synami twych synów. Spośród wszystkich istot żyjących wprowadź do arki po parze, samca i samicę, aby ocalały wraz z tobą od zagłady. Z każdego gatunku ptactwa, bydła i zwierząt pełzających po ziemi po parze; niechaj wejdą do ciebie, aby nie wyginęły. A ty nabierz sobie wszelkiej żywności - wszystko, co nadaje się do jedzenia - i zgromadź u siebie, aby było na pokarm dla ciebie i na paszę dla zwierząt. I Noe wykonał wszystko tak, jak Bóg polecił mu uczynić.

Wejście do arki

Rdz 7,7-10,12,16b-17a: Noe wszedł z synami, z żoną i z żonami swych synów do arki, taka jak Bóg mu rozkazał. Ze zwierząt czystych i nieczystych, z ptactwa i z wszystkiego, co pełza po ziemi, para po parze, samiec i samica, weszły do Noego do arki, tak jak Bóg mu rozkazał. A gdy upłynęło siedem dni, wody potopu spadły na ziemię (...). Przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy padał deszcz na ziemię (...). Jahwe zamknął za nimi drzwi. A potop trwał na ziemi czterdzieści dni.

Rdz 7,6,11,13-16a: Noe miał sześćset lat, gdy nastał potop na ziemi (...). W roku sześćsetnym życia Noego, w drugim miesiącu roku, siedemnastego dnia miesiąca, w tym właśnie dniu trysnęły z hukiem wszystkie źródła Wielkiej Otchłani i otworzyły się upusty nieba. (...). I właśnie owego dnia Noe oraz jego synowie, Sem, Cham i Jafet, żona Noego i trzy żony jego synów weszli do arki, a wraz z nimi wszelkie gatunki zwierząt, bydła, zwierząt pełzających po ziemi, wszelkiego ptactwa i istot skrzydlatych. Wszelkie istoty, w których było tchnienie życia, weszły po parze do Noego do arki. Weszły do arki samiec i samica każdej żywej istoty, jak Bóg rozkazał Noemu.

Katastrofa

Rdz 7,17b,22-23: (...) wody wezbrały i poniosły arkę ponad ziemię (...) Wszystkie sitoty, w których nozdrzach było ożywiające tchnienie życia, wszystkie, które żyły na lądzie, zginęły. I tak bóg wygubił doszczętnie wszystko, co istniało na ziemi, od człowieka do bydła, zwierząt pełzających i ptactwa powietrznego. Pozostał tylko Noe i to, co z nim było w arce.

Rdz 7,18-21,24: Kiedy przybywało coraz więcej wody i poziom jej podniósł się wysoko ponad ziemię, arka płynęła po powierzchni wody. Wody bowiem podnosiły sie coraz bardziej nad ziemię, tak że zakryły wszystkie góry wysokie, które były pod niebem. Wody więc się podniosły na piętnaści łokci ponad góry i zakryły je. Wtedy zginęło wszelkie ciało na ziemi, ptactwo, bydło, inne zwierzęta, wszystko, co pełza po ziemi, wraz ze wszystkimi ludźmi (...) A wody stale się podnosiły na ziemi przez sto pięćdziesiąt dni.

Koniec potopu

Rdz 8,2b-3a,6-12: Deszcz przestał padać z nieba. Wody ustępowały z ziemi powoli, lecz nieustannie (...). Po czterdziestu dniach Noe, otworzywszy okno arki, które przedtem uczynił, wypuścił kruka; ale ten wylatywał i zaraz wracał, dopóki nie wyschła woda na ziemi. Potem wypuścił z arki gołębicę, aby się przekonać, czy ustąpiły wody z powierzchni ziemi. Gołębica nie znalazłszy miejsca, gdzie by mogła usiąść, wróciła do arki, bo jeszcze była woda na całej powierzchni ziemi. Noe wyciągnąwszy rękę schwytał ją i zabrał do arki. Przeczekawszy zaś jeszcze siedem dni, znów wypuścił z arki gołębicę i ta wróciła do niego pod wieczór, niosąc w dziobie świeży listek z drzewa oliwnego. Poznał więc Noe, że woda na ziemi opadła. I czekał jeszcze siedem dni, po czym znów wypuścił gołębicę, lecz ona już nie powróciła do niego.

Rdz 8,1-2a,3b-5,13a: Bóg wspomniał o Noem, o wszystkich istotach żywych i o wszystkich zwierzętach, które z nim były w arce. Sprawił więc, że powiał wiatr nad całą ziemią i wody zaczęły opadać. Zamknęły się źródła Otchłani i upusty niebieskie. (...) Po upływie stu pięćdziesięciu dni wody się obniżyły. Miesiąca siódmego, siedemnastego dnia miesiąca arka osiadła na górach Ararat. Woda wciąż opadała, aż do miesiąca dziesiątego. W pierwszym dniu miesiąca dziesiątego ukazały się szczyty gór. (...) W sześćset pierwszym roku, w miesiącu pierwszym, w pierwszym dniu miesiąca wody wyschły na ziemi.

Wyjście z arki

Rdz 8,13b,20-22: Noe, zdjąwszy dach arki, zobaczył, że powierzchnia jest już prawie sucha (...) Noe zbudował ołtarz dla Jahwe i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych i złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu. Jahwe poczuł miłą woń. I rzekł Jahwe: do siebie: Nie będę już więcej przeklinał ziemi z powodu ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości I nigdy już nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem. Będą zatem istniały, jak długo trwać będzie ziemia: siew i żniwo, mróz i upał, lato i zima, dzień i noc.

Rdz 8,14-19; 9,1-7: A kiedy w miesiącu drugim, w dniu dwudziestym siódmym, ziemia wyschła, Bóg przemówił do Noego tymi słowami: Wyjdź z arki wraz z żoną, synami i żonami swych synów. Wyprowadź też z sobą wszystkie istoty żywe z ptactwa, bydła i zwierząt pełzających po ziemi. Niechaj się rozejdą po ziemi, niech będą płodne i niech się rozmnażają. Noe wyszedł więc z arki z synami, żoną i żonami swych synów. Wyszły też z arki wszelkie zwierzęta, różne gatunki zwierząt pełzających po ziemi i ptactwa, wszystko, co porusza się na ziemi (...). I Bóg błogosławił Noego i jego synów mówiąc do nich: Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię. Wszelkie zaś zwierzę na ziemi i wszelkie ptactwo powietrzne niechaj się was boi i lęka. Wszystko, co się porusza na ziemi i wszystkie ryby morskie zostały oddane wam we władanie. Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko. Tylko mięsa z jego życiem, to jest z krwią, jeść nie będziecie. Upomnę się o waszą własną krew przez wzgląd na wasze życie - upomnę się o nią u każdego zwierzęcia, upomnę się też u każdego człowieka o życie człowieka i u każdego o życie brata. Kto przeleje krew ludzką, jego krew będzie przez ludzi przelana, bo człowiek został stworzony na obraz Boga. Wy zaś bądźcie płodni i mnóżcie się, zaludniajcie ziemię i miejcie nad nią władzę.

Bóg zawiera przymierze z Noem

Rdz 9,8-17: Potem Bóg tak rzekł do Noego i jego synów: Ja, Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie, z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, z wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię. Po czym Bóg dodał: A to jest znak przymierza, które ja zawierzam z wami i z każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią. A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już więcej wód potopu na zniszczenie wszelkiego ciała. Łuk ten będzie na obłokach, a widząc go wspomnę na przymierze wieczne między mną a wszelką istotą żywą we wszelkim ciele, które jest na ziemi. Rzekł Bóg do Noego: Oto znak przymierza, które zawarłem między Mną a wszelkim ciałem, jakie jest na ziemi.

Polecenie: Napisz opowiadanie

Kiedy zaś Bóg widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi i zasmucił się. Wreszcie Bóg rzekł: Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi, ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki powietrzne, bo żałuję, że ich stworzyłem. Lecz pewien człowiek znalazł łaskę w oczach Boga. Był on.................................................................................................................

Odczyt

Pismo św.

5.

Wymiar liturgiczny:

Nauczymy się dzisiaj piosenki: (nag. 22)

La, la, la, la – la, la, la, la – la, la, la, la – la, la, la, la

La, la, la, la – la, la, la, la – la, la, la, la – la, la, la, la.

1. Pewnego dnia Noe do lasu szedł.

Chciał zebrać wokół siebie wszystkie zwierzęta,

bo rozgniewany Pan Bóg chciał zesłać na świat potop,

lecz nie z winy zwierząt więc ocalił je.

Ref. Tu stoją krokodyle i orangutany, dwa malutkie wężyki

i królewski orzeł i kot i mysz i bardzo duży słoń,

Dlaczego jeszcze nie ma dwóch nosorożców.

2. Zwierzęta szybko do Arki szły

bo wielka czarna chmura była już na niebie

i kropla po kropli zaczęła już padać

lecz nie z winy zwierząt, więc ocalił je. Ref.

3. Z ulewy tej na ziemi potop był

lecz w Arce było dobrze ludziom i zwierzętom

i Noe już nie myślał o nosorożcach

bo to nie jego wina, że spóźniły się

4. Z historii tej naukę sobie weź

nie spóźniaj się, gdy Pan Bóg łaski swoje daje,

bo smutny los cię spotka jak nosorożca

i Arka Bożej Łaski odpłynie w dal. Ref.

Śpiew

Nagranie CD tekst dla uczniów

6.

Wymiar eklezjalny i egzystencjalny:

Jakie cech możemy przypisać Noemu?

Czy te cechy możesz przypisać sobie?

Jak takie cechy osiągnąć?

Pogadanka

7.

Podsumowanie:

8.

Zadanie domowe:

9.

Modlitwa końcowa:

5