3E1-warsztaty 8,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
INTEGRACJA EUROPEJSKA (3E1)
INSTYTUT EKONOMII I ZARZĄDZANIA WSZ/POU
Warsztaty 8 – rozwiązania zadań
Zadania obowiązkowe:
ZADANIE 8.1
Kryteria kopenhaskie to warunki członkostwa w Unii Europejskiej. Wyjaśnij ich istotę.
Traktat o Unii Europejskiej reguluje proces rozszerzania Wspólnoty. Zakłada on możliwość przyjęcia do Unii Europejskiej każdego europejskiego państwa spełniającego kryteria akcesyjne, ustalone w Kopenhadze w 1993 r. Należy do nich: istnienie w kraju kandydującym stabilnych instytucji gwarantujących demokrację, praworządność, przestrzeganie praw człowieka i ochrona mniejszości. Kraj kandydujący powinien posiadać także funkcjonującą konkurencyjną gospodarkę rynkową. Państwo ubiegające się o członkostwo musi być zdolne do przyjęcia obowiązków z niego wynikających, oraz akceptować cele unii politycznej, gospodarczej i walutowej. Niezbędnym warunkiem wstąpienia do UE jest również przyjęcie acquis communautaire (dorobku prawnego Wspólnot) i jego wdrażanie przez odpowiednie struktury administracyjne i sądowe.
ZADANIE 8.2
Perspektywa akcesji Turcji do Unii Europejskiej budzi wiele kontrowersji wśród Europejczyków. Wyjaśnij główne powody tych obaw. Uzasadnij wypowiedź.
Analizując powyższe zagadnienie warto odwołać się do opracowania – raportu: R. Dziewulski, M. Cecot „Najważniejsze konsekwencje członkostwa Turcji w Unii Europejskiej” UKIE, Warszawa 2005 r.
Zadania dodatkowe:
ZADANIE 8.3
W oparciu o kryteria kopenhaskie - oceń stopień przygotowania Rumunii i Bułgarii do członkostwa w Unii Europejskiej.
W czerwcu 2000 r. – Rumunia i Bułgaria - po uzyskaniu pozytywnej rekomendacji podczas szczytu Rady Europejskiej w Helsinkach w grudniu 1999 r. – rozpoczęły negocjacje.
Na posiedzeniu Rady ds. Ogólnych UE 14 grudnia 2004 r. kraje te zamknęły formalnie negocjacje akcesyjne.
Traktat o przystąpieniu Republiki Rumunii i Bułgarii do Unii Europejskiej został podpisany w Luksemburgu 25 kwietnia 2005 r. Podstawą do jego zawarcia stał się art. 49 Traktatu o Unii Europejskiej stanowiący, że każde państwo europejskie, szanujące zasady określone w tymże Traktacie, może ubiegać się o członkostwo.
W październiku 2005 r. UE opublikowała sprawozdanie monitorujące o stanie przygotowań Bułgarii i Rumunii do członkostwa w Unii Europejskiej. To sprawozdanie było wypełnieniem przez Komisję Europejską obowiązku dorocznych sprawozdań dotyczących postępów w zakresie przygotowań do członkostwa. Wskazano na szereg koniecznych działań do podjęcia.
Kluczowe ustalenia szczegółowych sprawozdań monitorujących opracowanych w 2005 r. dotyczących Bułgarii i Rumunii
Bruksela, 25 października 2005 r., Źródło: http://europa.eu/rapid/
Bułgaria
Kryteria polityczne
Bułgaria spełnia kryteria polityczne. Pomimo postępów wciąż występują jednak pewne niedociągnięcia. Potrzebne są wzmocnione wysiłki w celu poprawienia funkcjonowania systemu wymiaru sprawiedliwości, w szczególności w odniesieniu do etapu przygotowawczego. Bułgaria powinna zmniejszyć opieszałość sądów i zwalczać przestępczość zorganizowaną i korupcję. Konieczne są postępy w zakresie przestrzegania praw człowieka i ochrony mniejszości, poprawa sytuacji dzieci i osób niepełnosprawnych umysłowo oraz integracji mniejszości romskiej.
Kryteria gospodarcze
Bułgaria posiada funkcjonującą gospodarkę rynkową. Utrzymanie obecnego tempa reform powinno pozwolić temu krajowi na sprostanie presji konkurencji i siłom rynkowym w UE. Bułgaria utrzymuje wysoki stopień stabilności makroekonomicznej przy (równoczesnym) wysokim wzroście gospodarczym, stosunkowo niskiej inflacji i spadającej stopie bezrobocia. Zwiększający się deficyt rachunków bieżących budzi jednak pewne obawy.
Transponowanie i wdrożenie prawa i standardów UE
W ogólnym ujęciu Bułgaria osiągnęła znaczący poziom dostosowania i zwiększyła tempo prac w tym zakresie. Bułgaria powinna być w stanie wywiązać się z obowiązków członkostwa w zaplanowanym terminie przystąpienia, pod warunkiem, że zwiększy wysiłki w kilku obszarach i skupi się na wzmocnieniu ogólnych zdolności administracyjnych.
Przykłady obszarów, które nie są problematyczne:
· swobodny przepływ kapitału i płatności – zniesienie ograniczeń w zakresie swobodnego przepływu kapitału jest podstawową zasadą UE;
· polityka konkurencji – kluczową zasadą UE jest zapewnienie jednakowych zasad dla wszystkich przedsiębiorstw;
· kultura i sektor audiowizualny – pomagają w promowaniu różnorodności kulturowej w całej UE
Przykłady obszarów wymagających zintensyfikowania wysiłków:
· transport lotniczy i morski – wszyscy użytkownicy transportu lotniczego lub morskiego chcą mieć zapewniony maksymalny poziom bezpieczeństwa;
· integracja społeczna – sytuacja grup szczególnie zagrożonych i ich integracja ze społeczeństwem mają zasadnicze znaczenie dla UE, gdyż godziwe warunki życia powinny być zapewnione wszystkim obywatelom UE.
· zanieczyszczenie przemysłowe – ochrona środowiska przed zanieczyszczeniami przemysłowymi przynosi korzyści dla wszystkich obywateli UE, w wymiarze zarówno lokalnym, jak i transgranicznym.
Przykłady obszarów budzących poważne obawy:
· sektory rolny i weterynaryjny – bezpieczeństwo żywności jest szczególnie ważne dla wszystkich obywateli UE; produkty żywnościowe muszą całkowicie spełniać wszystkie wymogi UE;
· struktury i mechanizmy otrzymywania środków z funduszy strukturalnych UE – pełne korzystanie z funduszy UE leży w bezpośrednim interesie wszystkich obywateli Bułgarii, w szczególności w przypadku ważnych projektów infrastrukturalnych, umożliwiając Bułgarii zrównanie z innymi Państwami Członkowskimi i pełną integrację z UE;
· zwalczanie korupcji – korupcja podważa zaufanie społeczeństwa i przedsiębiorców do Bułgarii. Wiąże się ona z trwałym ryzykiem wystąpienia nadużyć w stosunku do budżetu i funduszy UE, pośrednio może mieć wpływ na obecnych podatników w UE; spowalnia ona również rozwój gospodarczy Bułgarii przez pogorszenie warunków prowadzenia działalności gospodarczej;
· zwalczanie przestępczości zorganizowanej – istnienie przestępczości zorganizowanej stawia pod znakiem zapytania (regułę) państwa prawa w Bułgarii i oddziałuje bezpośrednio na wszystkich obywateli i ich prawa podstawowe.
Rumunia
Kryteria polityczne
Rumunia spełnia kryteria polityczne. Państwo to podjęło zdecydowane kroki, w celu dalszego zreformowania systemu wymiaru sprawiedliwości w kierunku większej niezależności i polepszenia sytuacji w zakresie wolności mediów, zwrotu własności, mniejszości i ochrony dzieci. Konieczne są jednak znaczne wysiłki w celu przeprowadzenia reformy administracji publicznej, skutecznego wdrożenia reformy systemu wymiaru sprawiedliwości i zintensyfikowania walki z korupcją, w tym na samym szczycie życia politycznego. W odniesieniu do praw człowieka i ochrony mniejszości, konieczne są dalsze wysiłki, w szczególności w celu poprawy sytuacji osób niepełnosprawnych fizycznie i chorych umysłowo.
Kryteria gospodarcze
Rumunia w dalszym ciągu spełnia kryterium posiadania funkcjonującej gospodarki rynkowej. Energiczne wdrażanie programu reformy strukturalnej powinno umożliwić Rumunii sprostanie presji konkurencji i siłom rynkowym UE. W ogólnym ujęciu Rumunia utrzymała stabilność makroekonomiczną, pomimo że jej polityka spowodowała pogłębienie nierówności makroekonomicznych. Rząd powinien zwiększyć wysiłki w celu realizacji procesu prywatyzacji, który ostatnio uległ spowolnieniu. Ponadto, warunki prawne, administracyjne i prowadzenia działalności gospodarczej, w tym egzekwowanie decyzji w zakresie upadłości, nadal wymagają poprawy.
Transponowanie i wdrożenie prawa i standardów UE
W ogólnym ujęciu Rumunia osiągnęła już znaczny poziom dostosowania i powinna być w stanie wywiązać się z obowiązków członkostwa w zaplanowanym terminie przystąpienia, pod warunkiem, że zwiększy wysiłki w pewnych obszarach i skupi się na wzmocnieniu ogólnych zdolności administracyjnych.
Przykłady obszarów, które nie są problematyczne:
· wzajemne uznawanie kwalifikacji zawodowych – ułatwiające wykonywanie niektórych zawodów na terytorium UE, co oznacza, na przykład, że tytuł zawodowy pielęgniarki belgijskiej jest akceptowany w Rumunii, a rumuńskiej położnej we Francji;
· egzekwowanie przepisów związanych z przeciwdziałaniem praktykom ograniczającym konkurencję – celem tych przepisów jest zagwarantowanie uczciwych warunków dla działalności gospodarczej
· sektor transportu – w interesie wszystkich obywateli UE leży bezpieczny i pewny transport.
Przykłady obszarów wymagających zintensyfikowania wysiłków:
· wdrażanie przepisów celnych – cła stanowią dochód dla budżetu UE Odpowiednie pobieranie ceł ma kluczowe znaczenie dla UE;
· kontrola finansowa – zapewnia, aby środki finansowe UE były wydawane w sposób właściwy;
· kontrola pomocy państwa – ma na celu zagwarantowanie uczciwych warunków dla działalności gospodarczej.
Przykłady obszarów budzących poważne obawy:
· sektory rolny i weterynaryjny – bezpieczeństwo żywności jest szczególnie ważne dla wszystkich obywateli UE; produkty żywnościowe muszą całkowicie spełniać wszystkie wymogi UE;
· struktury i mechanizmy uczestniczenia w funduszach strukturalnych UE – pełne korzystanie z funduszy UE leży w bezpośrednim interesie wszystkich obywateli Rumunii, w szczególności w przypadku ważnych projektów infrastrukturalnych, które umożliwią Rumunii zrównanie z Państwami Członkowskimi i pełną integrację z UE.
· zanieczyszczenie przemysłowe – ochrona środowiska przed zanieczyszczeniami przemysłowymi jest korzystna dla wszystkich obywateli UE, zarówno w wymiarze lokalnym jak i transgranicznym;
· eliminacja korupcji – korupcja sprawia, że zaufanie społeczeństwa i przedsiębiorców do Rumunii jest podważone, wiąże się ona z trwałym ryzykiem nadużyć w stosunku do budżetu i funduszy UE, a pośrednio może mieć wpływ na obecnych płatników podatków w UE; spowalnia ona również rozwój gospodarczy Bułgarii przez pogorszenie klimatu dla przedsiębiorczości.
Zgodnie z ustaleniami – Rumunia i Bułgaria przystąpią do Unii Europejskiej 1 stycznia 2007 roku.
Prof. Zdzisław Mach - Dyrektor Instytutu Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
„Nie ma dobrego klimatu do dalszego rozszerzania. Dlatego uważam, że po tym, co stało się z Traktatem Konstytucyjnym, UE potrzebuje chwili oddechu. Głosowanie nad Traktatem wykazało, że obywatele UE poczuli się zagubieni, że nie do końca odnajdują się w nowej Unii. Tak, jak w Polsce istnieje wiele obaw przed nieznanym, przed tym obcym, tak samo jest w UE. Dlatego nie powinniśmy się dziwić nagle wzmożonej ostrożności wobec dalszego rozszerzania.
Istnieją w Unii obawy, że zmiany zaszły tak daleko, że nie wiemy jakie będą skutki tego rozszerzenia, które już się dokonało. Przecież w jednym roku przyjęto do UE szereg krajów, w tym jeden naprawdę duży – Polskę. To zmieniło Unię, zupełnie przemodelowało jej rynek pracy, na przykład. Ale nie tylko, wystarczy porównać wartości wyznawane w Polsce i tymi, które są powszechnie niemal przyjęte w krajach „starej” Unii. Dlatego pojawiły się głosy, że może warto się zamknąć za granicami narodowymi. Silna jest obawa przed obcością nowych członków - ta nowa Europa jest trochę mniej znana, trochę mniej swojska.
Myślę, że względnie dobrze byłoby poczekać z dalszym rozszerzaniem do czasu, aż się ta nowa UE bardziej skonsoliduje. UE powinna odzyskać pewność siebie, upewnić się, że jest silnym ale i spójnym organizmem. (...)” (Źródło: http://www.ue.krakow.pl)
ZADANIE 8.4
Wyjaśnij powody, dla których 4 kraje członkowskie EFTA (Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu): Norwegia, Islandia, Szwajcaria i Lichtenstein nie są zainteresowane przystąpieniem do Unii Europejskiej.
Zarys odpowiedzi:
Norwegia - 24.07.1967 składa wniosek o członkostwo we WE = referendum: przeciwko przystąpieniu do WE opowiedziało się 53,5 % głosujących; listopad 1992 ponownie Norwegia składa wniosek o członkostwo we WE = referendum (listopad 1994): przeciwko przystąpieniu do UE.
Przeciwnicy wywodzili się z różnych grup i środowisk społecznych oraz politycznych. Ich główne argumenty: pogorszy się sytuacja materialna i spadnie poziom życia mieszkańców Norwegii po przystąpieniu do UE, zagrożona będzie suwerenność państwa, tożsamość narodowa; obniżą się standardy ochrony środowiska.
Mieszkańcy regionów północnych (rolnicy, rybacy) obawiali się przede wszystkim zagranicznej konkurencji. Rolnictwo w Norwegii (m.in. ze względu na ciężkie warunki klimatyczne) jest najwyżej dotowane w Europie i chronione przed konkurencją tańszych artykułów zagranicznych (ograniczenia importowe).
Przystąpienie do UE oznaczałoby (wg mieszkańców Norwegii) pełne otwarcie rynków artykułów rolnych na towary z Unii i prowadziłoby do ograniczenia subwencji państwowych. Rybacy - nie chcieli dopuścić do swoich łowisk na Morzu Północnym rybaków z innych państw. Dotychczas bowiem Norwegia nie dopuszczała do swojej 200 milowej strefy wyłącznego rybołówstwa flot rybackich z państw UE. Kobiety, emeryci i związki zawodowe - obawiały się ograniczenia świadczeń społecznych.
Islandia - ścisłe powiązania i wysoki poziom wymiany handlowej z Ameryką Północną; Członkostwo w UE: problematyczne.
Szwajcaria - 6.12.1992 r. społeczeństwo szwajcarskie odrzuciło w głosowaniu powszechnym ideę przystąpienia kraju do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). Żadna inna decyzja od czasów II wojny światowej nie miała dla Szwajcarii tak zasadniczego znaczenia. Rządowe próby włączenia się do europejskiej integracji były sygnałem zasadniczej zmiany w szwajcarskiej polityce zagranicznej. W 1988 roku władze wciąż jeszcze deklarowały wolę pozostawania Szwajcarii poza Wspólnotą Europejską. Później jednak rząd włączył się do multilateralnych negocjacji EOG i mechanizmy współdecydowania państw członkowskich EOG o przyszłej ewolucji prawa WE. Rada Związkowa nie tylko podpisała traktat o przystąpieniu do EOG, ale w maju 1992 r. potwierdziła nawet w Brukseli swoje życzenie otwarcia negocjacji w sprawie przystąpienia do WE. Parlament, większość partii politycznych i organizacji gospodarczych zaaprobowała tę zmianę w polityce rządu. Ta zmiana polityki okazała się bardzo kontrowersyjna i referendum z grudnia 1992 roku podzieliło społeczeństwo. Poparcie ze strony większości partii politycznych i organizacji gospodarczych nie wystarczyło do zapewnienia rządowej propozycji sukcesu w kampanii wyborczej. Bardzo aktywną i obfitująca w akcenty populistyczne kampanię przeciwko przystąpieniu do WE rozwinęła koalicja złożona z części Partii Ludowej, Partii Zielonych, Partii Samochodowej, Szwajcarskich Demokratów oraz dysydentów z pozostałych partii. Odniosła ona sukces wygrywając większością 50,3 % głosów i 16 kantonów. Wszystkie kantony frankofońskie głosowały za traktatem z EOG większością sięgającą 80 %, podczas gdy z wyjątkiem dwóch - wszystkie kantony niemieckojęzyczne głosowały przeciwko, przy większości dochodzącej do 74 %. Regiony miejskie i osoby lepiej wykształcone były za traktatem, obszary wiejskie i osoby mniej wykształcone - przeciwko. Chociaż traktat miał bezpośrednie znaczenie gospodarcze, dla wielu ludzi jego sens wykraczał daleko poza kwestie ekonomiczne. Dlatego referendum to było w istocie głosowaniem nad polityczną przyszłością Szwajcarii i jej narodową tożsamością i to ta właśnie sprawa podzieliła społeczeństwo. Przeciwnicy: sceptycznie nastawieni do „wielkiego rządu”, zagranicznych wpływów, międzynarodowej biurokracji i zaangażowania w polityce zagranicznej wierzyli, że Szwajcaria jest wystarczająco silna, by poradzić sobie samodzielnie. Podczas gdy niektórzy biznesmeni dostrzegali możliwości gospodarcze związane z faktem, że Szwajcaria, pozostając poza WE, może stać się atrakcyjna dla kapitału amerykańskiego i japońskiego, ekolodzy chcieli zapewnić Szwajcarii wyższe środowiskowe standardy. Konserwatyści obawiali się utraty neutralności politycznej, federalizmu i bezpośredniej demokracji, jak również prawdziwej, wolnej od obcych wpływów kultury szwajcarskiej.
Lichtenstein - ściśle powiązany z gospodarką Szwajcarii - jego stanowisko w sprawie członkostwa w UE jest całkowicie zależne od polityki sąsiada.
5
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]